به گزارش اقتصاد نگار به نقل از ایسنا، با این حال، آژانس بین‌المللی انرژی به سطح بالای ابهام اشاره کرد زیرا خاورمیانه و روسیه که نیمی از تقاضای جهانی برای انرژی را تامین می‌کنند، درگیر مناقشه هستند.
فاتح بیرول، مدیر اجرایی آژانس بین‌المللی انرژی در اظهاراتی به مناسبت انتشار گزارش سالانه این آژانس، گفت: چشم انداز وفور عرضه یا حتی مازاد عرضه نفت و گاز طبیعی در نیمه دوم دهه جاری، به تحولات ژئوپلیتیکی بستگی خواهد داشت و ما را به دنیای انرژی متفاوتی هدایت می‌کند. مازاد عرضه سوخت فسیلی احتمالا باعث پایین‌تر رفتن قیمت‌ها شده و به کشورها امکان می‌دهد منابع بیشتری را برای انرژی پاک اختصاص دهند و دنیا را به «عصر جدید برق» می‌برد.
طبق این گزارش، سطح بسیار بالایی از تولید انرژی پاک در سال گذشته، در سطح جهانی فعال شد که شامل بیش از ۵۶۰ گیگاوات ظرفیت انرژی تجدیدپذیر بود. انتظار می‌رود حدود دو تریلیون دلار در سال ۲۰۲۴، در انرژی پاک سرمایه گذاری شود که دو برابر رقم سرمایه گذاری شده در سوخت‌های فسیلی خواهد بود.
در سناریوی آژانس بین‌المللی انرژی که بر اساس سیاست‌های فعلی دولتها است، تقاضای جهانی برای نفت، قبل از سال ۲۰۲۳ به اوج می‌رسد و کمتر از ۱۰۲ میلیون بشکه در روز خواهد بود و سپس، تا سال ۲۰۳۵، به ۹۹ میلیون بشکه در روز که سطح تقاضا در سال ۲۰۲۳ بود، کاهش خواهد یافت زیرا افزایش وسایل نقلیه برقی، تقاضای بخش حمل و نقل را کمتر می‌کند.
این گزارش همچنین به بررسی تاثیری که اجرای احتمالی سیاست‌های زیست‌محیطی سخت‌گیرانه‌تر در سطح جهان برای مبارزه با تغییرات اقلیمی بر قیمت نفت در آینده خواهد داشت، پرداخت. در سناریوی سیاست‌های فعلی آژانس بین‌المللی انرژی، قیمت نفت از ۸۲ دلار در هر بشکه در سال ۲۰۲۳، به ۷۵ دلار در هر بشکه در سال ۲۰۵۰ کاهش می یابد. اگر اقدامات دولتی مطابق با هدف کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای بخش انرژی به صفر تا سال ۲۰۵۰ باشد، قیمت نفت تا آن زمان، به ۲۵ دلار در هر بشکه نزول خواهد کرد.
بر اساس گزارش رویترز، آژانس بین‌المللی انرژی در این گزارش، افزایش تقاضا برای گاز طبیعی مایع (ال‌ان‌جی) به میزان ۱۴۵ میلیارد متر مکعب را در فاصله سال‌های ۲۰۲۳ تا ۲۰۳۰ پیش‌بینی کرد اما خاطرنشان کرد افزایش ظرفیت صادرات به میزان حدود ۲۷۰ میلیارد متر مکعب در همین مدت، از رشد تقاضا بیشتر خواهد شد. این مازاد در ظرفیت صادرات ال‌ان‌جی، باعث خواهد شد قیمت‌ها در مناطق کلیدی واردکننده، به طور متوسط ۶.۵ تا هشت دلار به ازای هر میلیون واحد حرارتی بریتانیا (mmBtu) تا سال ۲۰۳۵ باشد.
