تجارت سیاه حیات‌وحش ایران

به گزارش اقتصادنگار – قاچاق پرندگان شکاری و طعمه‌های آن‌ها، سال‌هاست که به تجارتی پر سود در استان‌های جنوبی و مرکزی ایران تبدیل شده است. صیادان و دلالان، این پرندگان ارزشمند را برای تفریحات شیوخ عرب به خارج از کشور قاچاق می‌کنند؛ تجارتی که علاوه بر تهدید تنوع زیستی، سودهای کلانی را نصیب قاچاقچیان می‌کند.

پرورش و استفاده از پرندگان شکاری یکی از تفریحات رایج در میان شیوخ ثروتمند کشورهای حاشیه خلیج فارس است. این پرندگان در مسابقات شکار و شرط‌بندی‌های کلان مورد استفاده قرار می‌گیرند و همین موضوع بازار پررونقی برای شکار و قاچاق آن‌ها ایجاد کرده است.
ایران با اقلیمی غنی و تنوع زیستی فراوان، زیستگاه گونه‌های ارزشمندی مانند شاهین، بالابان و هوبره است. در استان‌هایی مانند گلستان، فارس و اصفهان، شکارچیان روزها در طبیعت به دنبال این پرندگان می‌گردند تا با روش‌های مختلف آن‌ها را زنده‌گیری کنند. شاهین و بالابان به دلیل مهارت‌هایشان در شکار، بیشترین تقاضا را دارند و برای به کارگیری در مسابقات شکار، به کشورهای عربی قاچاق می‌شوند.
هوبره نیز که پرنده‌ای خجالتی با جثه متوسط است، طعمه‌ای محبوب برای شاهین و بالابان محسوب می‌شود. این پرنده نیز همراه با پرندگان شکاری از کشور خارج می‌شود و در کشورهای حاشیه خلیج فارس به قیمت‌های بالایی فروخته می‌شود.
بررسی‌ها نشان می‌دهد که صیادان، هر شاهین یا بالابان را با قیمتی بین ۲۰۰ تا ۳۰۰ میلیون تومان به دلالان می‌فروشند. اما این تازه ابتدای ماجراست؛ چراکه سود اصلی نصیب قاچاقچیان می‌شود که این پرندگان را به قیمت‌های بسیار بالاتر و با ارز دلار به خریداران خارجی عرضه می‌کنند.
پیامدهای مخرب این تجارت
قاچاق بی‌رویه این پرندگان، علاوه بر تخریب اکوسیستم و کاهش جمعیت گونه‌های بومی، می‌تواند پیامدهای جبران‌ناپذیری برای محیط زیست ایران به همراه داشته باشد. کاهش جمعیت پرندگان شکاری، زنجیره غذایی را مختل کرده و تعادل طبیعی را بر هم می‌زند. از سوی دیگر، ادامه این روند می‌تواند در آینده‌ای نزدیک، برخی از این گونه‌های ارزشمند را در معرض انقراض قرار دهد.
کارشناسان محیط زیست بارها نسبت به این معضل هشدار داده‌اند، اما مقابله با این قاچاق گسترده نیازمند قوانین سخت‌گیرانه‌تر، نظارت دقیق‌تر و فرهنگ‌سازی گسترده‌تر در میان جوامع محلی و نهادهای مسئول است.
به هر حال شکار و قاچاق پرندگان شکاری، علاوه بر ضربه زدن به طبیعت ایران، سود کلانی را به جیب دلالان می‌ریزد و در این میان، تنها چیزی که از بین می‌رود، حیات وحش و سرمایه‌های زیستی کشورمان است. جلوگیری از این تجارت سیاه نیازمند همکاری مردم، دستگاه‌های نظارتی و نهادهای قضایی است تا از نابودی گونه‌های ارزشمند جلوگیری شود.