به گزارش اقتصاد نگار به نقل از ایسنا، دولت جدید هند در اولین بودجه خود به دو موضوع حیاتی که مردم عادی با آن مواجه هستند یعنی بیکاری و نابرابری ثروت پرداخت.
برای اینکه هند از سود عظیم جمعیتی جمعیت جوان خود استفاده کند، دولت باید تفکری درازمدت داشته باشد و اشتغال را هم از طریق تامین فعال در بودجه و هم با ایجاد انگیزه برای ایجاد اشتغال در بخش خصوصی در اولویت قرار دهد.
برای مقابله با افزایش نابرابری، می‌توان سیاست مالیاتی و هزینه‌ای ابداع کرد که می‌تواند در جبهه‌های اجتماعی، دموکراتیک و تغییرات اقلیمی مفید واقع شود. هر چند که باید گام‌های جسورانه‌ای برداشته شود اما باید در مدل توسعه، مسیری عادلانه، فراگیر و پایدار را ترسیم کرد.
بیش از ۲ دهه است که افزایش چشمگیر نابرابری در ثروت و درآمد وجود دارد و افزایش قابل توجه مصرف در نتیجه این امر منجر به افزایش انتشار کربن توسط نخبگان هندی شده است.
افزایش انتشار گازهای گلخانه‌ای توسط نخبگان هندی به دلیل مصرف آشکار آنها از کالاهای کربن فشرده مانند مسکن، کالاهای صنعتی، حمل و نقل (ایرلاین‌ها، خودروهای شاسی بلند و غیره) و پوشاک بوده است.
با توجه به اینکه افزایش انتشار گازهای گلخانه‌ای مستقیما با سطوح بی‌سابقه نابرابری ثروت مرتبط است، اگر دولت مالیات بر عایدی سرمایه وضع کند، بسیاری از مشکلات را در یک لحظه رفع خواهد کرد.
هند می‌تواند تامین مالی برنامه خود را از مالیات بر عایدی سرمایه در سه بخش انرژی سبز، زیرساخت و اقتصاد مراقبت (بهداشت و آموزش) تامین کند.
در سال ۲۰۲۰، دولت وعده ۱۰ درصد از تولید ناخالص داخلی را به‌عنوان بسته برای بهبود کووید-۱۹ داد و قرار بود در این برنامه پنج درصد در زیرساخت‌ها، سه درصد در اقتصاد مراقبت و دو درصد در برنامه انرژی سبز هزینه شود. طرح پیشنهاد شده می‌تواند در مجموع ۳۸.۶ میلیون شغل ایجاد کند که معادل ۸.۲ درصد از نیروی کار هند است.
هندو نیوز گزارش کرد، با نرخ مالیات بر ثروت حدود ۱.۷ درصد می‌توان این برنامه را آغاز کرد و با افزایش پیش‌بینی شده افزایش مالیات بر عایدی سرمایه نخبگان هندی می‌توان این برنامه را تامین مالی کرد که تا پایان سال ۲۰۳۲ به ۱.۳ درصد کاهش می‌یابد.
هند باید با الگوبرداری از کشورها ی دیگر در این زمینه، برای مقابله با تغییرات آب و هوایی کاری انجام دهد و این برنامه همچنین فرصت خوبی برای رسیدگی به نابرابری و بیکاری فراهم می‌کند.
