به گزارش اقتصادنگار به نقل از ایسنا، مهدی فیضی، در میزگرد بررسی صنعت روانکار و بازار روغن موتور در ایران و منطقه با بیان اینکه حدود ۷۰۰ تا ۷۵۰ هزار تن مصرف سالیانه روانکار در کشور است که حدود ۱۵۰ هزار تن آن روغن‌های صنعتی و مابقی روغن‌های موتوری مورد استفاده در کشور است، اظهار کرد: بیش از ۹۰ درصد روانکار مورد نیاز کشور به‌صورت پایدار توسط شرکت‌های داخلی در حال تأمین و تولید است و مورد استفاده مردم و صنایع مختلف قرار می‌گیرد.
وی با بیان اینکه صنعت روانکار یک صنعت وابسته به برخی صنایع دیگر بوده و متناسب با پیشرفت و توسعه‌ای که در صنایع دیگر صورت می‌گیرد، صنعت روانکار باید این نیازها را حل کند؛ از جمله یکی از وابستگی‌های صنعت روانکار به صنایع خودروسازی است، گفت: روغن یک ماده مصرفی است که استانداردها و شرایط فنی آن متناسب با شرایط تجهیز تدوین می‌شود؛ به‌طور خاص خودروسازی کشور در دهه‌ها و زمان‌های مختلف متفاوت بوده، ممکن است خودرویی از یک کشور اروپای وارد کشور شود و از ما مشخصاتی بر اساس استاندارد API و یا ACEA که استانداردهای غربی و اروپایی هستند، خواسته شود و یا خودروسازان چینی که تولیدات آنها در فضای کشور تردد می‌کنند، استانداردهای متفاوتی از API دارند و ما به عنوان شرکت‌های تولیدکننده روغن موتور یک مسیری را شروع کردیم که نیازهای داخل کشور و همچنین در مسیر توسعه صادرات، پوشش داده شود.
او با بیان اینکه روغن SN۵W۲۰ که اخیرا همزمان با دهمین نمایشگاه موتور ایران و سیزدهمین همایش بین المللی موتورهای درونسوز رونمایی شد متناسب با نیاز روز موتورهای تولید داخل است که تست‌های موتور و عملکردی آنها در شرکت‌های خودروساز داخلی انجام می‌شود، بر اساس پروتکل آنها تولید شده و تأییدیه گرفته است، گفت: درحال حاضر نیاز داخلی توسط شرکت‌های تولیدکننده روغن داخلی تأمین می‌شود، بخشی از برندهایی که تحت عنوان برند خارجی در داخل کشور عرضه می‌شوند، عمدتا در داخل ایران تولید می‌شوند و حتی روغن پایه را نیز از شرکت‌های تولیدکننده بزرگ روغن، مثل شرکت نفت سپاهان خریداری می‌کنند.
وی افزود: از سال ۱۳۹۷ به بعد، بحث قیمت‌گذاری نرخ روغن تحت سیاست‌های سازمان حمایت قرار گرفته، باید این قیمت گذاری به‌صورتی انجام شود که حمایت‌های لازم از ۴ شرکت اصلی تولید روغن کشور صورت بگیرد. بحث فرهنگ مصرف هم بسیار مهم است، وقتی شخصی با توجه به هزینه‌های خودرو و تجهیزات صنعتی، روغنی را مصرف می‌کند، باید این شناخت را پیدا کند که آیا این روغنی که می خواهد مصرف کند، مطابق با نیازهای استانداردی مورد مصرف هست و در این صورت از روغن مناسب استفاده خواهد کرد.
فیضی با اشاره به توانمندی‌های شرکت‌های داخلی تولید روغن گفت: الان مارینگی را تأمین می‌کنیم که شرکت ملی نفتکش و سازمان کشتیرانی تا ۱۰ سال پیش، بخش عمده‌ای از آن را از بازار خارجی تأمین می‌کردند اما امروز بخش عمده‌ای از نیاز را داریم در داخل تولید می‌کنیم. همچنین صنایع و نیروگاه‌های کشور که در گذشته بیشتر نیاز به روغن‌های صنعتی را از خارج از کشور تأمین می‌کردند، امروز عمده نیاز خود را از داخل تأمین می‌کنند و حتی اخیرا نمونه‌ای از روغن را برای استفاده در نیروگاه‌های عراق به این کشور ارسال کرده‌ایم.
در ادامه این میزگرد، رضا سلطانی، کارشناس صنعت خودرو با بیان اینکه روانکارهایی که تولید می‌شوند، وظیفه اصلی آنها روغن کاری قطعاتی است که در برابر هم و نسبت به هم درحال حرکت هستند که البته وظایف دیگری مثل خنک‌کاری، کاهش ارتعاشات و سروصدا هم دارند، اظهار کرد: در سیستم موتور احتراق داخلی اگر بخواهیم به وظایف اصلی روغن به‌خوبی برسیم، نیاز به تعامل بین خودروساز، روغن‌ساز و موتورساز داریم.
به گفته وی چند سالی است که تلاش می‌کنیم به خودروسازان داخلی القا کنیم که با همکاری شرکت‌های روغن‌ساز ایرانی که در توسعه روغن فعال هستند، اسم و برند روغن موتور تولید داخل که مناسب هر خودرو است، در دفترچه خودرو آورده شود و با پایش و انجام تست‌های تکمیلی، روغن موتور بهینه تولید داخل برای هر خودرو، در دفترچه آن به مصرف کننده پیشنهاد و معرفی شود که این کار توسط شرکت‌های بزرگ خودروسازی جهان با همکاری با شرکت های روغن‌ساز برتر دنیا در حال انجام است.
همچنین سهیل رشیدی اقدم، رئیس مرکز نوآوری انرژیک دانشگاه امیرکبیر با بیان اینکه بحث بازارسازی برای روغن‌های تولید داخل چه در داخل کشور و چه در خارج از کشور، موضوعی مهم است، اظهار کرد: روغن موتور با دو نوع بالای ۷۰ درصد مواد معدنی و زیر ۷۰ درصد طبقه‌بندی می‌شود که اگر بالای ۷۰درصد باشد، در کد خاصی صادر می‌شود که در بخش نفت و قیر و فرآورده‌های نفتی طبقه‌بندی می‌شود و اگر زیر ۷۰ درصد باشد که در زمینه گریس و مواد دیگر قرار می‌گیرد.
وی با بیان اینکه سال گذشته ۴۷۸ میلیارد دلار مصرف روغن موتور، روانکار و گریس‌های مختلف را در کل دنیا داشتیم، گفت: کمتر از یک درصد این بازار بزرگ سهم ایران است و در این یک درصد هم اغلب برندهای بزرگ و معروف حضور ندارند. روغن‌سازان ایرانی اغلب نمی‌توانند به دلیل تحریم‌ها، استانداردهای بین‌المللی را به صورت مستقیم اخذ کنند، مجبور می‌شوند مطابق استاندارد کار کنند و به شبیه‌سازی استاندارد روی آورند و شبیه‌سازی استاندارد الزام قانونی یا ایزویی را به صورت کامل نمی تواند پوشش دهد.
رئیس مرکز نوآوری انرژیک دانشگاه امیرکبیر با بیان اینکه بحث بازارسازی بین‌المللی مستلزم این است که در فضای دیجیتال بیشتر کار کنیم که روغن‌سازان ایرانی در این زمینه خیلی ورود قوی و جدی تا امروز نداشته‌اند، افزود: زمینه دیجیتال در بازارسازی یک زمینه بکر محسوب می‌شود، در ایران هزینه تولید روغن بسیار ارزان‌تر از کشورهای دیگر تمام می‌شود و می‌توانیم با سودهای کلانی روغن‌ها را با کیفیت خوب، صادر کنیم.
رشیدی با بیان اینکه صادرات روغن موتور تولید ایران در سال‌های اخیر به کشورهای منطقه صورت گرفته است، برای فروش به بازارهای اصلی باید استانداردهای بین‌المللی را رعایت کنیم و راهکاری برای اخذ این استانداردها اتخاذ کنیم، گفت: تولید ۴ شرکت روغن‌ساز داخلی ۸۵ درصد نیاز مارکت صنعت روانکار را پاسخ می‌دهد و ۱۵ درصد این بازار توسط تولیدات خارجی تأمین می‌شود که البته بخشی از آن روانکارهای خاصی برای صنایع خاص است که در دنیا نیز تولیدکنندگان محدودی دارد.
